Soykırım soykırım...

Birkaç gündür Ayşe Kulin'in Ermeni soykırımı olmadı sözlerini ve buna gelen cevapları okuyorum. Son olarak Karakaş Kulin'e cevap vermiş, ve yaşananların soykırım olduğunu anlatmış... Açıkcası bu kadar teferruatlı bir konuda işkembeden iki satır attırmak hem ölenlerin ruhuna yapılmış bir saygısızlık hem de bugün yaşayan akrabalarına karşı densizlik diye düşünüyorum. Öte yandan bu konuda Ermenilerin toplu olarak Türkleri soykırımla suçlaması ve acımızı anlayamazsınız demeleri de sinirlerime dokunuyor artık... Tüm kötülüklerin kendilerine yapıldığını düşünürken, soydaşlarının 1800'lerin ortasından itibaren Balkanlarda başta Türkler olmak üzere Müslümanlara yaptıklarını unutuyorlar. Karakaş bir acının bir başka acıyla açıklanamayacağını söylüyor; doğru da söylüyor ama aynı zamanda yaşadıkları acılar başkalarına verdikleri acıları da yok etmiyor. İşin ilginç yanı, yaşadıkları acılardan dolayı kendilerinden özür dilenmesine rağmen, kendileri lütfedip Türklerin yaşadıklar acılar ve zülum için özür dileyemiyorlar. Neyse yahu.... Amaaaannn.

Sen, kardeş, siz, biz, lütfen!

Ülkedeki genel kültürsüzlüğün bir yansımasının insanların birbirine hitap biçimi olduğunu düşünüyorum. Bir kişiye, samimiyetiniz yoksa sen, kardeş, abi, abla diye hitap etmek saygısızcadır. Nokta! Siz ne kadar bunun öyle olmadığını düşünürseniz düşünün, bu hitap biçimleri sizin aslında kültürsüzlüğünüzü ve saygısızlığınızı gösteriyor... Son bir senedir işim yüzünden yüzlerce farklı insanla muhatap oluyorum, ve ne yazık ki bunların büyük çoğunluğu benim ''öküz" olarak nitelendirdiğim gruba üyeler...

Ortalık karışık

Siyaset, ekonomi derken son günlerde kafayı hiç bir iyileşme emaresi göstermeyen trafik sorununa takmaya başladım. Reşit olduğum günden beri (12 seneden fazla olmuş) ehliyetim ve kendime ait arabalarım oldu. Üniversite yıllarımdaki çılgınlıklarım hariç makul bir şöför oldum. Tabi kabul etmem gerekli ki ''çılgın'' dediğim yıllarımda başta kendime ve herhangi bir başka insana zarar vermemiş olmam büyük bir mucize... Bunun için de duacıyım. Bu 12 sene boyunca ülkemizin neredeyse hemen hemem her karayolunda hem araba hem de motosiklet kullanmış, milyon küsürlük bir yol tecrübem oluştu. Ayrıca bu süre içerisinde hatırı sayılır bir şekilde yabancı ülkelerde de yol yaptım. Tüm bu tecrübenin, gözlemin ve deneyimin sonunda bana kalırsa biz millet olarak, diğer zayıf vasıflarımızın çok üzerinde bir yetenekle araç kullanıyoruz. Hemen kızmayın, çemkirmeyin bu dediğimden dolayı; iyi araç kullanıyoruz demiyorum. Toplumumuzun karakter ve kişilik yapısına bakarak aslında olması gerekenden çok daha iyi bir trafik düzeni olduğunu düşünüyorum.
Temel düşüncem trafiğin bir toplumun genel özelliklerini, karakteristiklerini yansıttığıdır. Biz de sabırsız, saygısız, yalancı ve bayağı da riyakar bir toplum olduğumuz için bu sevimli özelliklerimizi hayatımızın her alanına yansıtıyoruz, ve tabi başta trafik düzenine yansıtıyoruz. Örneğin, tek yöne giren herhangi bir Türk, önce o sokağın tek yön olduğunu bilmediği yalanına başvurur. Bu yalanı geçince, sıra ''sana ne'ye'' gelir. Biraz sonra da eğer size yol verirse geçmeniz için, hatasını bile bile ters yönde ilerlemeye devam eder. Benzer süreç ışıkları ihlal eden, park yasağı olan yere park eden ve diğer tüm yasaklar için geçerlidir. Ve ne enteresan ki ülkemizdeki hayatın her alanında gözlenebilen cinsiyet ayrımcılığının aksine tüm bu ''hayvanlıkları'' erkekler kadar kadınlar da yapmaktadır. Hatta gözlemime göre , kadınlar daha pervasız olabiliyorlar... 

Yarın saat 10:00'da oradayım abi...

Şu son bir senedir en çok duyduğum sözleşme kalıbıdır yukarıdaki. Bir işiniz vardır ve buluşmak için sözleşirsiniz... Ama nedense hiçbir zaman bu verilen söz tutulmaz. İster birisine bir iş yaptıracak olun, ister birisi iş görüşmesi için gelsin ne olursa olsun o kişi sözleşilen saatte gelmez. Hatta saati bırakın çoğu zaman o gün bile gelmez. Haber verme lütfunda da bulunmaz ve sonrasında buluşacağınız kişiyi siz aradığınızda abi işim çıktı, babam hastalandı, hastaneye gittim gibi klasik yalanlar uydururlar. Maalesef bu davranış biçimi toplumumuzda kural olmuş. Bunun nedenlerini filan sorgulamak için isteğim  yok ama kısaca buradan, özellikle şu son bir senedir bana buluşmak için söz vermiş, ama sözünü yerine getirmemiş arkadaşlara sesleniyorum; dangalaksınız arkadaşım dangalak.

Merhaba...

Kibir demişim 30 Aralık 2012'deki yazımın başlığında...


Bu son yazımın üzerinden bir seneden fazla zaman geçmiş. Halbuki ne çok şey yaşandı 2013'de... 2012'ye dönüp baktığımda sadece siyaset ve uluslararası ilişkiler yazdığımı görüyorum; çoğu insan için sıkıcı konular. Herhalde ben de sıkıldım ki yazılara ara vermişim.

Fakat son bir senede hem kendi yaşamımda birikenler hem de siyasi eksende gelişenler büyük düşünce klasörlerini doldurur bir hal aldı. Bu düşünce klasörlerinde birikenleri dilim döndükçe buradan paylaşmaya çalışacağım.

Yeniden ''merhaba''.